Ayrton Senna - Legendy sportu - F1

Ayrton Senna da Silva - Legendy sportu| F1

Data i miejsce urodzenia:  21.03.1960, Sao Paulo
Data śmierci: 01.05.1994, Bolonia/Włochy
Narodowość: Brazylia
Dyscyplina: Wyścigi, Formuła 1
Osiągnięcia:

• Mistrz Brytyjskiej Formuła Ford 1600 – 1981 r.
• Mistrz Europejskiej Formuły Forda 2000 – 1982 r.
• Mistrz Brytyjskiej Formuły Ford 2000 – 1982 r.
• Zwycięzca Grand Prix Makau – 1982 r.
• Mistrz Brytyjskiej Formuła 3 – 1983 r.
• Trzeci w Formułe 1 – 1987 r.
• Mistrz Formuły 1 – 1988, 1990, 1991
• Wicemistrz Formuły 1 – 1989 r.
• Wicemistrz Formuły 1 – 1993 r.
• 41-krotny zwycięzca GP F1
• 65-krotnie wywalczył pole position

Ayrton Senna to jeden z najwybitniejszych kierowców Formuły 1. Jego wspaniałą karierę przerwał tragiczny w skutkach wypadek, podczas którego Brazylijczyk zginął.

Początki

Zachęcany przez ojca, entuzjastę wyścigów, Senna zasiadł w swoim pierwszym gokarcie w wieku czterech lat. Zaczął się ścigać w kartingu w wieku 13 lat. W 1977 r. wygrał Kartingowe Mistrzostwa Ameryki Południowej. Rok później obronił tytuł. W latach 1978-1981 zdobywał gokartowe Mistrzostwo Brazylii, dwukrotnie był też Wicemistrzem Świata (1979, 1980) w Kartingu.
Od 1981 r. Senna swoją karierę przeniósł do Europy, a dokładnie do Anglii, gdzie startował i wygrywał w Brytyjskich Formułach. Aby odróżnić się od wielu swoich rodaków, przyjął nazwisko panieńskie swojej matki – Senna, zamiast Silva. W 1982 r. dalej ścigał się w Europejskiej i Brytyjskich Formule Forda 2000, wygrywając oba cykle. Wygrał także w prestiżowym Grand Prix Makau, odbywające się w Chinach.

W 1983 r. w rywalizacji w Brytyjskiej Formule 3 z Martinem Brundle, zapewnił sobie miejsca w zespole Toleman, startującym w Formule 1.

Kariera w F1

Kolegą z zespołu Senny został Johnny Cecotto. Ayrton,w najbardziej prestiżowych wyścigach świata zadebiutował podczas Grand Prix Brazylii w 1984 r. Już w swoim drugim stracie zdobył pierwsze punkty, było to podczas Grand Prix RPA, gdzie zajął szóstą lokatę. Najlepszy start tego sezonu zanotował podczas Grand Prix Monaco, gdzie podczas deszczu popisywał się niezwykle skuteczną jazdą, co dało mu druga pozycję. To właśnie znakomita jazda podczas trudnych warunków atmosferycznych, stała się znakiem rozpoznawczym Brazylijczyka. Ayrton Senna dwukrotnie był 3 trzeci, i na koniec sezony zajął 9 pozycję.

Od sezonu w 1985 r.. Senna związał się ze stajnią Lotusa (przez co został ukarany przez stajnię Toleman za potajemne negocjacje absencją na dwa wyścigi). Podczas deszczowego Grand Prix Portugalii odniósł swoje pierwsze zwycięstwo, powtórzył to jeszcze w Grand Prix Belgii. Ostatecznie zajął dobre czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej.

W następnym sezonie Senna powtórzył swój rezultat z poprzedniego, i mimo iż 8-krotnie stawał na podium, dało mu to dopiero 4 pozycję. Ale wówczas rywalizacja była bardzo zacięta, Senna miał za rywali takich znakomitych kierowców jak; Alain Prost czy Nelson Piquet.

W sezonie 1987,  Ayrton Senna bardziej zdecydowanie włączył się do walki o podium. Wygrał Grand Prix Monaco i Grand Prix Detroit, był także 4-krotnie drugi i 2-krotnie trzeci, co dało mu 3 miejsce w końcowej klasyfikacji.

W 1988 r. Ayrton Senna zmienił zespół na McLaren-Honda. Brytyjska konstrukcja napędzana silnikiem Hondy spisywała się bardzo dobrze. Kolegą z zespołu został odwieczny rywal senny Francuz Alain Prost. I to właśnie z nim Senna do ostatniego wyścigu rywalizował o pierwszą pozycje. Zwycięstwa w aż 7 Grand Prix zapewniło Brazylijczykowi pierwszy w karierze Mistrzostwo Świata Formuły 1, oraz Mistrzostwo Konstruktorów.

W kolejnym sezonie co raz częściej było słychać o konflikcie między „kolegami” z zespołu Senną i Prostem. Mimo, że reprezentowali jeden team, to na torze zachowywali się niczym wrogowie, co kończyło się nawet kolizją jednego z nich. Obaj oskarżali się o niesportowe zachowania na torze. Szeroko komentowana była sprawa wątpliwej dyskwalifikacji Senny podczas GP Japonii - przedostatniej kwalifikacji. Doszło do kolizji spowodowanej przez Prosta, w wyniku której Brazylijczyk ominął szykanę powracając na tor. Wygrał i sprawa mistrzostwa była zupełnie otwarta, lecz po dyskwalifikacji tytuł przypadł Francuzowi, a Senna musiał zadowolić się wicemistrzostwem.

W 1990 roku problemy Senny z partnerem z zespołu zostały rozwiązane, bo Prost przeniósł się do Ferrari. To wyszło Brazylijczykowi na dobre, bo wygrywając sześć wyścigów, po raz drugi w karierze wywalczył mistrzostwo, będąc tuż przed Prostem.

W sezonie 1991 dominacja Ayrtona Senny trwała. Wygrał cztery wyścigi z rzędu na początku sezonu, m.in. w swoim rodzinnym kraju w Brazylii. Mimo spadku formy w kilku innych wyścigach wygrał jeszcze w GP Węgier, GP Belgii i GP Australii, zdobywając trzecie Mistrzostwo z przewagą 24 punktów nad Nigelem Mansellem z Williamsa.

Sezon 1992 to początek problemów McLarena i całkowitej dominacji stajni Williams-Renault. Senna musiał się wycofać z siedmiu wyścigów i ostatecznie zajął czwartą pozycję w klasyfikacji generalnej. Mimo tego wygrał trzykrotnie, m.in. po raz piąty w Monte Carlo w GP Monaco, wyrównując rekord Grahama Hilla.

Pod koniec 1992 roku Ayrton Senna chciał porzucić F1, gdyż McLaren borykał się z poważnymi kłopotami. Senna nie miał podpisanego kontraktu z żadnym zespołem. Nie mógł przejść też do Williamsa, gdyż tam jeździł dobry kolega Senny – Alain Prost, który miał klauzulę w kontrakcie mówiącą, że Senna nie może zostać jego kolegą z zespołu. Brazylijczyk nazwał za to Prosta tchórzem. Senna nosił się z zamiarem uczestnictwa w wyścigach Indy Car, gdzie był na testach. Ale szef McLarenu Ron Dennis, zdołał namówić go do powrotu do zespołu.

Senna zgodził się tylko na jeden wyścig(GP RPA), po którym miał zadecydować czy nowy bolid z silnikiem Forda, będzie się w ogóle nadawał do rywalizacji na torze. Test poszedł nadzwyczaj dobrze, bo zajął tam druga lokatę. W nieco eksperymentalnym bolidzie Senna wywalczył w 1993 r. wicemistrzostwo, ustępując jedynie Prostowi. W sezonie tym odniósł 5 zwycięstw, w tym po raz szósty w GP Monaco ustanawiając nowy rekord. Zapisał się także podczas zwycięskiego GP Europy w Donington Park, gdzie w deszczowej pogodzie ośmieszył kierowców Williamsa – Damon Hilla i Alaina Prosta.
Po tym, bądź co bądź udanym sezonie, Ayrton Senna zakończył wieloletnią i niezwykle owocną współprace z McLarenem. Jeździł dla tej stajni w 96 wyścigach i zdobył dla niej trzy tytuły Mistrza Świata Kierowców oraz cztery tytuły Mistrza Świata Konstruktorów.

W 1994 roku Senna zawitał w końcu w Williamsie- Renault, i tym posunięciem wręcz zmusił do odejścia z zespołu(klauzula przestałą obowiązywać)) Alaina Prosta i wcześniejszego zakończenia kariery. Senna za rywali miał nowe pokolenie świetnych kierowców z Michaelem Schumacherem na czele. No dodatek nowy bolid pozbawiony systemów kontroli trakcji i aktywnego zawieszenia (które w latach 1992-93 dawały Williamsowi ogromną przewagę, a od 1994 roku zabronionych) okazał się konstrukcją wyjątkowo nieudaną. Senna nie ukończył pierwszych dwóch wyścigów, zdobywając w obydwu pole-position. 1 maja 1994 r. wystartował do trzeciego wyścigu sezonu i ostatniego w swoim życiu.

Czarny weekend i tragiczny wypadek

Weekend z GP Monaco na torze Imola, jest jednym z najtragiczniejszych momentów w historii wyścigów. Już w piątek podczas treningu miał miejsce wypadek Rubensa Barrichello. Brazylijczyk wjechał w stos opon po tym, kiedy wjechał zbyt szybko w zakręt i auto się uniosło. Barrichello stracił przytomność i nie pamięta wypadku, wyszedł z niego bez szwanku. Ten wypadek rozpoczął dyskusję na temat bezpieczeństwa w Formule 1. 30 kwietnia podczas kwalifikacji Austriak Roland Ratzenberger na swoim szybkim okrążeniu na zakręcie Villeneuve'a przy prędkości ok. 300 km/h uderzył frontalnie w betonową ścianę. Bolid odbił się i obracając się wokół własnej osi sunął przez jakieś 100 metrów aż zatrzymał się na następnym zakręcie. Już w tym czasie widać było, że Ratzenberger musiał być poważnie ranny, ponieważ jego głowa bezwładnie opadała na boki pod własnym ciężarem. Wszystko widziały miliony telewidzów na żywo. Ekipy ratunkowe przybyły na miejsce niemal natychmiast i rozpoczęła reanimację. Kwalifikację przerwano. Kibice pamiętają, jak chwilę po zdarzeniu na miejscu pojawił się Ayrton Senna, wyraźnie zszokowany. Brazylijczyk wszystko widział na ekranie w padocku. Gdy tylko udało się przywrócić akcję serca, Ratzenberga wniesiono do helikoptera i przetransportowano do szpitala w Bolonii. Niedługo po wypadku przyszła wiadomość: Roland Ratzenberger nie żyje. Po wypadku Ayrton Senna zdążył wypowiedzieć się na temat braku bezpieczeństwa w F1.

Następnego dnia o 14:00 wyścig ruszył z Senną na czele. Już w pierwszej minucie wyścigu doszło do poważnego wypadku. Pedro Lamy z impetem uderzył w stojący Benetton J.J. Lehto’a. Kawałki karoserii były porozrzucane w odległości 100 metrów, a koło jednego z bolidów oderwało się i poleciało w trybuny raniąc 9 osób. Gdy służby porządkowe uprzątnęły prostą startową, wyścig został wznowiony. Senna i Michael Schumacherr szybko oddalili się od pozostałych kierowców. Obaj wjechali w bardzo długi zakręt Tamburello. Z kamery umieszczonej w samochodzie Schumachera widać było słupy iskier wydobywające się spod Williamsa Ayrtona. Chwilę po tym, gdy obaj kierowcy wyjeżdżali z zakrętu, samochód Senny nagle z nieznanych przyczyn zamiast skręcić w lewo skierował się lekko na prawo po czym z impetem uderzył w betonową ścianę. Bolid odbił się i sunąc bokiem po piasku, zatrzymał się kilkanaście metrów od zakrętu. Porządkowi wybiegli na tor wymachując żółtymi flagami, jednak gdy Senna nie wychodził z wraku zamieniono je na czerwone, które oznaczają przerwanie wyścigu. Po kilku minutach ekipa ratunkowa była na miejscu i wyciągnęła Sennę z wraku auta. Trwała reanimacja, całe wydarzenie filmowały helikoptery telewizji RAI. Na torze wylądował śmigłowiec - ten sam, który dzień wcześniej transportował Ratzenbergera do szpitala. Ayrton Senna także został zabrany do kliniki w Bolonii. W trakcie transportu praca serca dwukrotnie ustała.
Pod koniec zawodów doszło do kolejnego wypadku. Mechanicy źle zamontowali prawe tylne koło w bolidzie Michele’a Alboreto, które podczas wyjazdu z pit-lane oderwało się, i wystrzeliło z impetem raniąc dwóch mechaników Ferrari i Lotusa.

Wyścig zakończył się zwycięstwem Schumachera, a drugi był Nicola Larini, trzeci zaś Mika Hakkinen. Jednak wszyscy czekali na informacje ze szpitala o stanie zdrowia Senny. Niestety nie były one dobre. Najpierw poinformowano, że Brazylijczyk ma uraz mózgu i jest w śpiączce, a potem, że jego mózg nie pracuje a akcja serca jest sztucznie podtrzymywana. Niedługo po godzinie 19. wydano kolejny, ostatni już komunikat w sprawie stanu Senny: O 18.40 "akcja serca ustała. Ayrton Senna nie żyje”.

Istnieje wiele teorii tłumaczących przyczynę wypadku, od zbyt niskiego ciśnienia w oponach, poprzez przedmiotu na który najechał Senna, aż do złej konstrukcji bolidu i jego niesterowności.

Śmierć Senny stała się w Brazylii tragedią narodową, ogłoszono 3-dniowa żałobę. Pogrzeb transmitowały telewizje na całym świecie,  a uczestniczył w nim m.in. prezydent Brazylii Itamar Franco i skłócony z Senna rywal z toru – Alain Prost.
Wypadek Ayrtona Senny zapoczątkował poważną dyskusje na temat bezpieczeństwa w wyścigach, co w rezultacie znacznie podniosło poziom bezpieczeństwa w F1.

Senna był człowiekiem głęboko wierzącym. Niedługo przed śmiercią założył fundację Ayrton Senna Foundation, mającą na celu niesienie pomocy ubogiej młodzieży w Brazylii i na świecie. Dzisiaj Senna wciąż ma wpływ na losy wielu ludzi, stał się symbolem nadziei dla milionów rodaków i przykładem profesjonalizmu i człowieczeństwa.

info:wikipedia