Michael Schumacher - Legendy sportu

Michael Schumacher

Data i miejsce urodzenia: 03.1.1969, Hurth
Narodowość: Niemcy
Dyscyplina: Kierowca wyścigowy, Formuła 1
Osiągnięcia:

• 7-krotny Mistrz Świata w Formule 1(rekord)
• 91-krotny zwycięzca GP w Formule 1(rekord)
• 68 razy wywalczył pole position w F1(rekord)
• 152 razy stawał na podium w F1(rekord)

Pierwszą przygodę ze ściganiem, Schumacher rozpoczął w wieku czterech lat, kiedy to jego ojciec Rolf, skonstruował mu małego gokarta. Gdy młody Schumacher rozbił się o latarnie uliczną, rodzice zaprowadzili go na tor kartingowy, gdzie był najmłodszym zawodnikiem. Już w wieku 6 lat wygrał swoje pierwsze zawody. W latach od 1984- 1987 wygrał niemiecką i europejską serię kartów. W roku 1988 wystartował w Formule Ford, a przez następne dwa lata ścigał się w niemieckiej Formule 3, w której zdobył mistrzostwo w 1990 r. Następnie występował w Formule 3000 w Japonii. Jeszcze przed rozpoczęciem kariery w Formule 1 ścigał się kilkakrotnie w europejskiej serii "touring car", m.in. dla zespołu Sauber. Taką rozbieżność w seriach wyścigowych umożliwił mu program rozwoju młodych kierowców Mercedesa. Z założenia kierowca miał być jak najbardziej wszechstronny. Umiejętności zdobyte w ten sposób niejednokrotnie dały mu przewagę w późniejszych startach w F1.

Debiut w F1

W Formule 1 zadebiutował w 1991 r., w zespole Jordan, kiedy to zastąpił z powodu problemów z prawem Bertranda Gachota. Pierwszego wyścigu w GP Belgii, Schumacher nie ukończył z powodu awarii bolidu. Jednak umiejętności młodego Schumachera zostały dostrzeżone i pozyskał go zespół Benetton-Ford, którego kierowca był już w kolejnym wyścigu.
Pierwsze zwycięstwo Schumi odniósł dopiero w następnym sezonie, wygrywając GP Belgii, ale wcześniej 4-krotnie stawał na podium. Cały sezon zakończyła znakomitym trzecim miejscu.

W 1993 r., Schumacher aż 8-krotnie stawał na podium, oraz wygrał Grand Prix Portugalii. Mimo bardzo dobrze sprawującego się bolidu, zespół Schumachera nie był wstanie konkurować z dysponującym tego sezony świetnym autem Williamsa. Niemiec zakończył sezon na czwartej pozycji w klasyfikacji generalnej, choć w kategorii producentów uplasował się z zespołem na 3 pozycji.
W 1994 r. w F1 zdarzyło się bardzo dużo negatywnych rzeczy. Schumacher walczył już o mistrzostwo z Ayrtonem Senną, który zginął na torze Imola w Grand Prix San Marino. Po śmierci Senny, rolę walki o tytuł mistrzowski z Schumim przejął Damon Hill, zatrudniony wtedy przez Williams-Renault. Los zdawał się jednak nie sprzyjać Niemcowi. Zaczął dobrze – wygrał 6 z pierwszych siedmiu wyścigów. Przewaga zaczęła gwałtownie topnieć po kłopotach Schumachera w drugiej połowie sezonu – podczas GP Wielkiej Brytanii Schumacher został ukarany za wyprzedzanie na okrążeniu formującym, nic sobie z tego nie robiąc zwyczajnie ją zignorował, za co został zbanowany na dwa następne wyścigi. Sprawy uległy jeszcze pogorszeniu, kiedy pretendent do drugiego z kolei tytułu mistrzowskiego został zdyskwalifikowany po swoim zwycięstwie w GP Belgii za niedozwolone części na bolidzie. Prowadząc zaledwie jednym punktem z Damonem Hillem przed ostatnim wyścigiem sezonu, zderzył się z nim (do tej pory nie udowodniono, że specjalnie), zagarniając tym samym puchar i tytuł Mistrza Świata F1.

Początek Ery Schumachera

W 1995 r. Michael Schumacher triumfował po raz kolejny ale tym razem przewaga nad Damonem Hillem była zdecydowana, bo aż 33 punkty. Wygrał również z team’em w mistrzostwach konstruktorów. Schumi wygrał 9 wyścigów – zaczęła się dominacja i  era Schumachera.
W 1996 r. Schumacher związał się z zespołem Scuderia Ferrari, w którym odniósł największe sukcesy, i marką, z którą jest najbardziej kojarzony. Ferrari nie odnosiło poważnych sukcesów od 1979 r. i Niemiec miał być szansą na odrodzenie się tej wielkiej marki. Zespół Jeana Todta przy współpracy z Schumacherem bardzo się zgrał i wzmocnił. Jean Todt potwierdził zasługi Niemca w zjednoczeniu zespołu. Schumacher ściągnął do Ferrari znakomitego fachowca Rossa Brawna, późniejszego ojca nowopowstałego zespołu Brawn GP, a obecnie szefa teamu Mercedes GP. W pierwszym sezonie nie udało się jednak zdobyć mistrzostwa – Schumacher zajął 3 miejsce.

Po dwóch latach od przejścia do Ferrari, niemiecki kierowca był bliski zdobycia tytułu. Losy mistrzostwa rozstrzygnęły się dopiero na torze Jerez na jednym z zakrętów. W wyniku incydentu (Niemiec wjechał w Villeneuve'a) Michael został zdyskwalifikowany z klasyfikacji generalnej sezonu 1997.

Ferrari i Schumacher mieli nadzieję odegrać się w 1998 roku, ale ich plany zostały pokrzyżowane przez ekipę McLarena, która zastosowała rewolucyjny system hamulców. Schumi zakończył sezon na drugiej pozycji.
W sezonie 1999., Ferrari zdobyło w końcu tytuł mistrzowski konstruktorów. Szanse Michaela na indywidualne mistrzostwo zostały zaprzepaszczone wypadkiem podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii na torze Silverstone. Złamał nogę i nie wystąpił w sześciu następnych wyścigach, w których Schumachera zastępował Fin Mika Salo.
Upragniony tytuł mistrzowski dla kierowcy, Ferrari zdobyło w 2000 r. Schumacher zdobył trzeci tytuł mistrza świata, wygrywając 9 wyścigów w sezonie. Jednym z najbardziej dominujących sezonów był rok 2002 w którym zwyciężył aż w 11 z 17 wyścigów, a razem z Rubensem Barrichello wygrali w 15 z 17 wyścigów dla Ferrari, co było niespotykaną dominacją. W tym też roku Schumacher został pierwszym kierowcą w historii, który wszystkie wyścigi w sezonie kończył na podium.

W sezonie 2003 Schumachera stoczył zacięty bój o mistrzostwo z kierowcą McLarena Finem - Kimim Raikkonen, który przegrał z Michaelem o dwa punkty w klasyfikacji generalnej.
W 2004 r., Schumachera ponownie zdominował tory, wygrywając 13 z 18 wyścigów, co stanowi rekord wszech czasów w F1. Ukończył też sezon z rekordową liczbą 148 zdobytych punktów.
Po zakończeniu sezonu 2004, FIA wprowadziła nowe przepisy dotyczące pit-stop, wniesiono zakaz zmieniania opon podczas wyścigu. To była kontrowersyjna zmiana przepisów, niektórzy znawcy F1 twierdzili, że główną przyczyną była chęć zakończenia dominacji Ferrari i dostarczającej opony firmy Bridgestone.
Sezon 2005 był jednym z najtrudniejszych w karierze Niemca: wygrał tylko jeden wyścig (kontrowersyjne GP Stanów Zjednoczonych), wywalczył jedno pole position i trzy najszybsze okrążenia wyścigu. W mistrzostwach zajął trzecią pozycję, a tytuł powędrował w ręce Hiszpana Fernando Alonsa z zespołu Renault, który korzystał z oponach Michelin. Z braku możliwości zmiany opon podczas wyścigów, drużyny używające bardzo kiepskich opon Bridgestone były deklasowane przez bolidy drużyn na oponach Michelin.
Przepis ten został zniesiony w 2006 r., i do walki znowu mógł powrócić Michael Schumacher. O tytuł walczył z Fernando Alonso, z którym aby wygrać nie raz zachowywał się na torze nie fair. Podczas GP Monaco w 2006 Schumacher zastawił przejazd Alonso, aby pozbawić go szans na pole position. Został za to ukarany umieszczeniem na starcie na ostatniej pozycji. Zaledwie trzy miesiące później na GP Węgier Schumi heroicznie bronił swojej bardzo dobrej drugiej pozycji, która pozwoliłaby mu odrobić straty do broniącego tytułu Alonso. Przy licznych atakach Pedro de la Rosy i Nicka Heidfelda skracał sobie drogę i zajeżdżał drogę rywalom, ostatecznie zderzając się z rodakiem co doprowadziło do uszkodzenia zawieszenia.

Rozłąka i powrót
 
Po Grand Prix Włoch,  w którym zajął pierwsze miejsce ogłosił, że po sezonie zakończy karierę. Jego ostatnim wyścigiem było Grand Prix Brazylii na torze Interlagos. Podczas wyprzedzania Giancarla Fisichelli na dziesiątym okrążeniu doszło do kolizji tylnego koła Ferrari i przedniego spojlera samochodu Renault, w wyniku której pękła opona w bolidzie Schumachera. Został zmuszony do zjazdu do boksu i spadł na siedemnastą pozycję. Po tej kolizji był najszybszy na torze - ustanawiał najszybsze okrążenia w wyścigu (drugie najszybsze okrążenie w wyścigu, należące do Massy było o 0,7 sekundy wolniejsze). Ostatecznie zajął czwarte miejsce ze stratą 10 sekund do drugiego Alonso. Wyścig wygrał drugi kierowca Ferrari - Felipe Massa. Schumacherowi nie udało się zdobyć mistrzostwa.
Po czterech latach rozłąki z F1, Schumacher postanowił wrócić na tor. Wcześniej miał taką okazję po wypadku Felipe Massy, którego miał zastąpić w Ferrari, jednak bez testów i przygotowań skłoniły go do zrezygnowania, ponadto narzekał na ból karku którego nabawl się podczas wypadku motocyklowego.

Powrót na tory nastąpił w 2010 r., choć ale nie w zespole Ferrari, a Mercedes GP.  Jednak w pierwszym sezonie po powrocie Schumacherowi nie szło zbyt dobrze. Najwyższe miejscem jakie osiągną była pozycja 4, a cały sezon zakończył na miejscu 9. W kolejnym dwóch sezonach też nie było najlepiej, mimo świetnego kierowcy team Mercedes nie zdołał konkurować z najlepszymi. Po sezonie w 2012 roku, w którym Schumacher zdołał raz stanąc na podium(3), ogłosił po raz drugi, że kończy karierę.

Schumacher słynną z często brawurowej jazdy, oraz za kierowcę znakomicie jeżdżącego na mokrym torze. Przyczynił się do rozwoju F1 w dziedzinie bezpieczeństwa i technologii. Dwukrotnie zdobył Laureus Sports World Awards. Jest także ambasadorem UNESCO. Jest drugim najlepiej zarabiającym sportowcem, inkasując co roku około 80 mln dolarów.
Michael Schumacher sierpniu 1995 r. ożenił się z Corinną Betsch, mają dwójkę dzieci: córkę Gin-Marię i syna Micka. Obecnie mieszkają w Vufflens-le-Château w Szwajcarii. Jego młodszy o sześć lat brat, Ralf, był także kierowcą F1. Poza wyścigami Schumacher interesuje się piłką nożną, tenisem, pływaniem i narciarstwem.

info: wikipedia
 michael-schumacher.blog.onet.pl