Steffi Graf - legendy tenisa ziemnego
Data i miejsce urodzenia: 14.06.1969, Mannheim
Narodowość: Niemcy
Dyscyplina: Tenis ziemny
Największe osiągnięcia:
- Złota medalistka olimpijska z 1988(Seul) – singiel, oraz brązowa w deblu
- Srebrna medalistka z 1992 r.(Barcelona) – singiel
- 3-krotna zwyciężczyni Australian Open – 1988, 1990, 1994
- 6-krotna zwyciężczyni Roland Garros – 1987, 1988, 1993, 1995, 1996, 1999
- 7-krotna zwyciężczyni Wimbledonu – 1988, 1989, 1991 -1993, 1995, 1996
- 5-krotna zwyciężczyni US Open – 1988, 1989, 1993, 1995, 1996
- Ogółem zwyciężczyni 107 turniejów w grze pojedynczej i 11 w grze podwójnej
- Jako jedyna w historii zdobywczyni Złotego Wielkiego Szlema - 1988
Steffi Graf zdaniem wielu jest najwybitniejszą tenisistką w historii tej dyscypliny. W liczbie wygranych turniejach wielkoszlemowych(22) ustępuje jedynie legendarnej Margaret Court(24). Grała w erze najwybitniejszych tenisistek takich jak; Sabatini, Ewert, Navratilova, Monica Seles, Arantxa Sánchez Vicario czy Martina Hingis.
Początki
Młodą Steffi Graf podstaw tenisa uczył miłośnik tenisa, jej ojciec Peter, w wieku już czterech lat. Steffi połknęła bakcyla i jako pięciolatka zagrała w swoim pierwszym turnieju tenisowym. Wkrótce siała postrach na turniejach juniorskich, zdobywając 1982 r. Mistrzostwo Europy. Tego samego roku w wieku 13 lat zadebiutowała na turnieju zawodowym Stuttgarcie. W swoim pierwszy występie przegrała, ale nie z byle kim bo z Tracy Austin – dwukrotną Mistrzynią US Open.
Droga na szczyt
Talent i umiejętności Graff rozwijały się spokojnym i umiarkowanym tempem, przez kolejne trzy lata grała na turniejach i zdobywała doświadczenie na kortach. Kariera Steffi była prowadzona bardzo spokojnie przez jej ojca, który nie chciał przeciążać młodej tenisistki. W 1984 roku jako 15-latka doznała zaszczytu zagrania pokazówki na Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles. W 1985 r. zaczęła sprawiać kłopoty najlepszym tenisistkom świata takim jak Martina Navratilova i Chris Evert, dochodząc m.in. do półfinału w US Open. Konsekwencją było znakomite 6 miejsce w rankingach.
I w końcu 13 kwietnia 1986 roku Steffi Graf wygrała swój pierwszy turniej w którym w finale pokonała Chris Evert. Następnie wygrała trzy kolejne turnieje pokonując w jednym z nich znakomitą Martinę Navratilovą. Z powodu kłopotów ze zdrowiem nie wyszły jej turnieje wielkoszlemowe, dopiero w US Open doszło do kolejnego starcia z Navratilovą, w którym Graf poległa w półfinale.
Przełomowy sezon
Prawdziwym przełomem w karierze Graf był rok 1987. Wtedy zaczęła się dominacja niemieckiej tenisistki. Sezon zaczęła od sześciu zwycięstw w turniejach w tym w Miami, gdzie pokonało zarówno Martine Navratilove jak i Chris Evert.
Przyszedł czas i na zwycięstwo w turnieju wielkoszlemowym – French Open, gdzie wygrała m.in. z argentyńską gwiazdą tenisa i młodszą o rok Gabrielą Sabatini. Na kortach Wimbledonu Graff dotarła do finału gdzie po raz kolejny spotkała swoją wieczną rywalkę Navratilową, tym razem ulegając. Obie tenisistki walczyło o pozycję nr. 1 w turnieju kończącym sezon WTA Tour Championships(Masters). Tam górą była Stefii Graff i to ona zostało numerem 1 w rankingu WTA.
Złoty Wielki Szlem
Kolejny sezon Stefii Graf rozpoczęła znakomicie wygrywając Australian Open nie tracą podczas turnieju ani jednego setu. Bezkurencyjna była także na kortach Rolanda Garrosa gdzie w finałowym meczu pokonał po zaledwie 32 minutach Nataszę Zwieriewą 6:0, 6:0. Na Wimbledonie odniosła podwójne zwycięstwo gdyż do Mistrzostwa Indywidualnego dołożyła w deblu, grając ze z Gabrielą Sabatini. Argentyńską piękność pokonała w finale US Open tym samy jako nieliczna w historii sięgnęła po klasycznego wielkiego szlema. To nie był koniec sukcesów Graff tego roku. W 1988 roku, Niemka wystąpiła na Igrzyskach Olimpijskich w Seulu, gdzie zdobyła złoty medal w singlu. Ten wyczyn określono i nazwano „Złotym Wielkim Szlemem”, czyli wygranie czterech turniejów wielkoszlemowych i zdobycie złota olimpijskiego w jednym roku. Jak do tej pory jest to jedyny taki wyczyn w historii tenisa męskiego i kobiecego. Na Olimpiadzie w Seulu Sefii Graf zdobyła jeszcze brąz w grze podwójnej.
Dominacja Graff trwa
Znakomita forma Steffi Graf trwała. W 1989 r. wygrała w 14 turniejach, w tym Austrialian Open, Wimbledon i US Open. Do kolejnego Wielkiego Szlema zabrakło jej tylko triumfu na kortach ziemnych French Open, gdzie musiała uznać wyższość młodziutkiej Hiszpanki Arantxa Sánchez Vicario. Szczególnie zapadł w pamięci niesamowity mecz Graff z Sabatini w półfinale w Melbourne, uznany za wielu obserwatorów za jeden z najlepszych w historii. Niemka w finale Wimbledonu pokonała także nową gwiazdę tenisa Monicę Seles. Graf zakończyła sezon zwycięstwem w turnieju Masters i ugruntowała swoją pozycję nr. 1 w światowych rankingach.
W 1990 r. największą rywalką Niemki okazała się Monica Seles, która powstrzymała niesamowitą passę zwycięstw(66 meczów) Stefii Graf. Seles pokonała Graff w turnieju w Berlinie i na French Open. Mimo wygraniu tylko jednego turnieju wielkoszlemowego Graff utrzymała pozycję 1.
Lekki kryzys formy
Następnym roku u Niemki było widać lekki kryzys w karierze. W najważniejszych turniejach oddała prym Monice Seles i po raz pierwszy od 186 tygodni straciła pozycję nr 1 w rankingu WTA. Po wygranym Wimbledonie na chwile go odzyskała ale ostatecznie to Navratilova zakończyła rok z nr 1. O słabszej formie może świadczyć choćby przegrany set do zera z Arantxa Sánchez Vicario, co nie zdarzyła się Steffi od 1984 roku. 1992 Kolejny sezon zaczęła także nieudanie, z powodu różyczki opuściła kilka turniejów w tym Australian Open, ale i tak zwyciężyła w ośmiu turniejach w tym po raz czwarty na kortach Wimbledonu. Graf dotarła także do finału French Open gdzie musiała uznać wyższość Jugosłowianki Monici Seles. Tenisistka z Mannheim wystąpiła także na Olimpiadzie w Barcelonie, zdobywając tam srebro.
Dramatyczne zdarzenia
W 1993 rok zapadł w pamięci kibiców nie jako bardzo dobry sezon Steffi Graf i powrót na pozycję nr 1 światowego rankingu, ale jako rok dramatycznych wydarzenia. Na turnieju w Hamburgu podczas meczu Monici Seles, jeden z fanatycznych kibiców Steffi Graf wbiegł na kort i pchnął nożem w plecy jej najgroźniejszą wówczas rywalkę. To zdarzenie wyeliminowało Monice Seles wielkiego tenisa na dwa lata. Trudno winić za te zdarzenie Graf, ale prawda jest, że pomogło jej to wrócić na szczyt.
Kolejne sukcesy
Kolejny sezon rozpoczęła zwycięstwem w Australian Open, a potem w kilku następnych turniejach. Ponowna niesamowita passa zwycięstw w meczach trwała to turniej w Hamburgu gdzie po 36 zwycięstwach przegrała z Sanchez Vicario. Na kortach Rolanda Garrosa Steffi doszła do półfinału, ale niespodzianką była porażka Graf w pierwszej rundzie w Wimbledonie, co się jej nie zdarzyło od 10 lat. Pod koniec sezonu borykała się z kontuzją pleców, choć mimo urazu doszła aż do finału US Open. Po wykurowaniu się wzięła jeszcze udział w turnieju Masters gdzie została pokonana w ćwierćfinale przez Mary Pierce.
Rok 1995 był dość trudnym rokiem dla Steffi Graf. Nie mowa tu nie tyle o tenisie, co o problemach prywatnych Niemki. Została ona oskarżona o nie płacenie podatków we wcześniejszym okresie jej kariery, i choć winą za to obciążono jej ojca, który zarządzał jej finansami, niesmak pozostał. Tego roku Graff spotkała się także na kortach z powracająca do tenisa Monicą Seles, pokonując ją w finale US Open. To był świetny sezon Niemki, gdyż dołożyła również zwycięstwa na dwóch pozostałych turniejach wielkoszlemowych. Do zdobycia klasycznego Wielkiego Szlema zabrakło zwycięstwa w Australian Opne w którym nie brała udziału. Niemka pozostało rakietą nr 1 kobiecego tenisa.
Rok 1996 to kolejne triumfy Steffi Graf w najważniejszych turniejach, i tak jak w poprzednim sezonie do Wielkiego Szlema jednego roku zabrakło triumfu w Melbern, gdzie nie wystąpiła z powodu kontuzji. Na horyzoncie pojawiła się również kolejna świetna tenisistka - Martina Hingis. Jednak Szwajcarka jeszcze nie była w stanie odebrać prym Niemce, ulegając jej na koniec sezonu w finale turnieju Masters.
Zmierz kariery
Co raz częstsze urazy spowodowały, że w ostatnich latach jej kariery nie występowała tak często, a jej forma znacznie spadła. W 1997 roku po raz pierwszy od 10 lat nie wygrała żadnego wielkiego szlema, i straciła pozycję nr 1 na rzecz Szwajcarki Martiny Hingis. W 1998 r. nie występowała przez połowę sezonu, ale po powrocie wygrała trzy turnieje pokonując takie znakomite tenisistki jak Janę Novotną, Lindsay Davenport i Martinę Hingis, okupujące trzy czołowe miejsca w rankingu WTA.
Znakomite zakończenie kariery
Rok 1999 był ostatnim w karierze wybitnej Niemki. I zakończyła go wyśmienicie. Na początku sezonu pokonała przyszłe wielkie gwiazdy tenisa, siostry Serenę i Venus Williams. Ukoronowaniem wielkiej kariery Niemki było szóste zwycięstwo w French Open., gdzie ograła w finale Martinę Hingis. Została także pierwsza tenisistką w historii turniejów wielkoszlemowych, w której udało się pokonać zawodniczki z nr. 1, 2 i 3 światowego rankingi (Seles, Hingis, Davenport). Graff powiedział, że to był jej ostatni French Open w karierze, potwierdzając, że zamierza kończyć karierę.
Ale zanim to się stało wystąpiła po raz 9 w finale Wimbledonu. W swoim ostatnim turnieju w San Diego poddała mecz, i stwierdziła, że ostatecznie kończy karierę. Swoją decyzję tłumaczyła tym, że już nie ma motywacji i osiągnęła w tenisie wszystko co chciała.
Podsumowanie
Steffi Graf ma na koncie 22 zwycięstwa w turniejach wielkoszlemowych w grze pojedynczej, oraz dziewięć finałów. Dodatkowo wygrała raz w deblu. Łącznie wygrała sto siedem turniejów w singlu i jedenaście w deblu. Jest rekordzistką pod względem długość przebywania przez nią na szczycie listy rankingowej; była liderką przez 377 tygodni, w tym 186 z rzędu (17 sierpnia 1987 - 10 maja 1991). Jest jedyną zawodniczką, która wygrywała każdy z turniejów wielkoszlemowych przynajmniej cztery razy. W 2004 r. została wpisana do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy. Szacuje się, że na samych kortach zarobiła blisko 22 mln dolarów.
Życie prywatne
Steffi Graf ma młodszego brata o imieniu Michael. 22 października 2001 roku wyszła za mąż za słynnego amerykańskiego tenisistę Andre Agassiego. Moją wspólnie dwoje dzieci; syna Jaden Gil i córkę Jaz. Graf założyła własną fundację, wspierającą chore dzieci. Organizacja nosi nazwę Children for Tommorrow.
info: wikipedia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz