Hermann Maier - Legendy sportu

Hermann Maier

Data i miejsce urodzenia: 07.12.1972, Altenmark
Narodowość: Austria
Dyscyplina: Narciarstwo alpejskie
Osiągnięcia:

• 4-krotny zwycięzca Pucharu Świata w narciarstwie alpejskim(Kryształowa Kula) - 1998, 2000, 2001, 2004, oraz 2-krotnie trzeci -1999, 2005
• 5-krotny zdobywca Małej Kryształowej Kuli w supergigancie (1998, 1999, 2000, 2001, 20004) oraz 2-krotnie drugi(2005, 2006)
• 3-krotny zdobywca Małej Kryształowej Kuli w slalomie gigancie (1998, 2000, 2001), oraz raz trzeci(1999).
• 2-krotny zdobywca Małej Kryształowej Kuli w zjeździe( 2000, 2001), raz drugi(1998), oraz 2-krotnie trzeci (2004, 2005)
• Zdobywca złotego medalu olimpijskiego w supergigancie i slalomie gigancie w Nagano -1998 r.
• Srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich z Turynu w supergigancie, oraz brązowy w slalomie gigancie – 2006 r.
• Mistrz Świata z Vali(1999 r.) w supergigancie i zjeździe
• Mistrz Świata w gigancie - Bormio(2005 r.)
• Srebrny medalista w zjeździe z MŚ z Sankt Anton( 2001), oraz brązowy supergigancie
• Srebrny medalista MŚ w supergigancie z Sankt Moritz (2003 r.)
• 54-krotny zwycięzca zawodów Pucharu Świata w Narciarstwie Alpejskim

Hermann Maier to jeden z najwybitniejszych narciarzy alpejskich, specjalizującym się w konkurencjach szybkościowych i slalomie gigancie. Obok wybitnych wyników znany był z udanej walki o powrót do sportu po poważnym wypadku motocyklowym, który o mało nie zakończył się amputacją nogi. Nosił przydomek "Herminator".

Początki Austriaka nie były łatwe. Początkowo nie wróżono mu kariery na stokach, został nawet odesłany do domu z akademii narciarskiej w Schladming, gdyż miał problemy ze wzrostem spowodowaną chorobą. Został instruktorem narciarstwa jak również imał się innych zajęć pracując m.in jako murarz. Na szczęście nie porzucił narciarstwa biorąc udział w lokalnych zawodach, odnotowując także bardzo dobre starty na Mistrzostwach Austrii.

Został zauważony dopiero w 1996 roku przez austriackich trenerów, kiedy to uzyskał 12 czas w slalomie gigancie na zawodach Pucharu Świata w Falchau, mimo, że nie uczestniczył w zawodach, a jedynie przejechał jako zawodnik przecierający trasę.

Początek wielkiej kariery
Jego debiut w zawodach Pucharu Świata nastąpił 10 lutego 1996 r., w Hinterstoder - Maier wówczas 23 lat. Zajął wtedy 26 pozycje w slalomie gigancie. Swoje pierwsze zwycięstwo odnotował w lutym 1997 r. na zawodach w Garmisch-Partenkirchen. Hermann Maier szybko wspiął się na szczyt i już w następnym sezonie zaliczał się do jednych z najlepszych narciarzy super gigancie i slalomie gigancie.

Na Igrzyska Olimpijskie w Nagano w 1998 r. jechał jako jeden z faworytów. Tam potwierdził swoją klasę zdobywając złote medale w slalomie gigancie i supergigancie. Wyczyn ten był tym bardziej doceniony, z tego względu, że klika dni wcześniej Maier doznał niezwykle groźnie wyglądającego upadku na trasie zjazdu, było on jednym z najbardziej spektakularnych wydarzeń na olimpiadzie. Z igrzysk Maier wyjeżdżał jako gwiazda, znajdując się na okładce m.in. Sports Illustrated. Herman Maier wygrał również tego sezonu Puchar Świata(Duża Kryształową Kulę). Zwyciężył również klasyfikację generalną w gigancie i supergigancie. To był pierwszy sezon dominacji Maiera i najlepszy w całej karierze.

W kolejnym sezonie co prawda nie zwyciężył całego Pucharu Świata, ale zdobył dwie Małe Kryształowe Kule. Znakomicie się spisał na Mistrzostwach Świata w 1999 r. w Vail, zdobywając tam dwa złote krążki, wygrywając konkurencję w supergigancie i zjeździe.

W sezonie 1999/2000 Hermann Maier nie miał sobie równych w niemal wszystkich konkurencjach alpejskich. Po raz drugi wygrał ogólną klasyfikacje alpejczyków, jak również zdobył trzy Małe Kryształowe Kule, dokładając także tą za zjazd, której wcześniej jeszcze nie miał. Jedynie w slalomie, gdzie praktycznie nie startował nie był klasyfikowany, a w najmniej prestiżowej kombinacji, uplasował się na drugiej pozycji. W tym niezwykle udanym sezonie zwyciężył w aż 10 startach.

W następnym sezonie powtórzył wyczyn z poprzedniego do Dużej Kryształowej Kuli, dorzucił trzy małe; za gigant, super gigant i zjazd. Odnotował rekordowa dla siebie liczbę zwycięstw(13) w zawodach Pucharu Świata. Jedynie na Mistrzostwach Świata mu się nie powiodło, jeżeli w ogóle można tak powiedzieć o zdobyciu srebrnego medalu w zjeździe i brązowego w super gigancie.

Poważna kontuzja i wielki powrót

Latem 2001 r., Maier, jadać motorem zderzył się z samochodem. Wypadek dla Austriaka mógł zakończyć śmiercią.  Hermanowi groziła nawet amputacja nogi, jednak dzięki rekonstrukcji, lekarzom udało się ją uratować. Mimo tego kariera Austriaka stała pod dużym znakiem zapytania. Nie wielu sądziło, że zdoła wrócić do sportu, a jeżeli nawet to już nie będzie mógł prezentować ten sam poziom co z przed wypadku. Rehabilitacja trwała ponad roku, ale Hermann Maier zdołał powrócić na stoki, i już w styczniu 2003 roku wystartował w zawodach. Zaszokował świat dwa tygodnie później wygrywając supergigant w Kitzbuhel. Sezon zakończył srebrny medalem na MŚ.  Jego przydomek „Herminator”, nawiązujący do filmowego niezniszczalnego „Terminatora”, nabrał jeszcze większej wymowy.

Jednak wielki powrót Hermanna Maiera na szczyt nastąpił w sezonie 2003/2004. Wtedy właśnie po raz czwarty zwyciężył w Pucharze Świata, odzyskując również tron w supergigancie i plasując się na podium w zjeździe. Wyczyn Maiera został nagrodzony przez World Sports Awards, został on laureatem nagrody ”Comback of the Year”

Mimo, że Herminator nadal prezentował świetną formę, to już zwycięstwa nie przychodziły tak łatwo. Dodatkowo pojawili się nowi znakomici rywale jak;  Bode Miller i Benjamin Raich. Maier po raz pierwszy od wielu lat(nie licząc sezonów kiedy nie startował z powodu wypadku) nie zdobył żadnej Kryształowej Kuli. W klasyfikacji Pucharu Świata zajął 3 lokatę, w zjeździe również był trzeci, w super gigancie drugi. Jednak odbił to na Mistrzostwach Świata w Bormio, gdzie został Mistrzem Świata w slalomie gigancie.

W sezonie Olimpijskim w październiku i w styczniu odniósł 51 i 52  zwycięstwo w Pucharze Świata, co go uplasowało na 4 miejscu na listach wszech czasów, i na drugim jeżeli chodzi o mężczyzn. Na Olimpiadzie nie był już głównym faworytem, ale jednym z kilku. Igrzyska może uznać za udane gdyż, mimo co raz słabszej formy zdobył tam brąz i srebro. Sezon zakończył na drugiej pozycji w supergigancie.

Kariera Maiera zbliżała ku końcowi. Ostatnie zwycięstwo odniósł w Lake Louise 30 października 2008 r., było to tuz przed jego 36 urodzinami. Hermann Maier zakończenie kariery ogłosił 13 października 2009 roku, po 13 latach zmagań na trasach.
Herman Maier w 2004 roku wydał autobiografię pt. Race of My Life. Był 4-krotnie wybierany sportowcem roku w Austrii.

info:wikipedia