Ole Einar Bjoerndalen - Legendy sportu

Ole Einar Bjoerndalen

Data i miejsce urodzenia: 27.01.1974, Drammen
Narodowość: Norwegia
Dyscyplina: Biathlon, biegi narciarskie
Osiągnięcia:

• 11-krotny medalista olimpijski w biathlonie
• Zdobywca 4 złotych medali na IO w Salt Lake City(2002): bieg sprinterski, bieg łączony, bieg indywidualny, sztafeta
• Złoty medalista olimpijski w biegu sprinterskim, oraz srebrny w sztafecie – Nagano(1998)
• Srebrny medalista olimpijski w biegu indywidualnym i łączonym, oraz brązowy w biegu masowym – Turyn(2006)
• Złoty medalista olimpijski w sztafeta, oraz srebrny w biegu indywidualnym -Vancouver(2010)
• 16-krotny Mistrz Świata w latach 1998-2011
• 11-krotny srebrny medalista Mistrzostw Świata w latach 1997-2010
• 9-krotny brązowy medalista Mistrzostw Świata 1997 -2008
• 6-krotny zdobywca Pucharu Świata w Biathlonie – 98, 2003, 2005, 2006, 2008, 2009, oraz 6-krotnie drugi i raz trzeci.
• 19-krotny zdobywca Małej Kryształowej Kuli – bieg indywidualny, bieg masowy, bieg pościgowy, sprint
• 92-krotny zwycięzca biegów w Pucharze Świata(163 razy na podium).

Ole Einar Bjoerndalen to najwybitniejszy i najbardziej utytułowany biathlonista w historii. Posiada w swoim dorobku mnóstwo rekordów.

Początki
Ole Einar Bjoerndalen urodził się w Drammen, jako drugi najmłodszy z pięciorga dzieci. Wychowywał się na farmie w Simonstranda i został wykwalifikowanym biegaczem narciarskim. Jego trenerem był jego starszy brat Dag Bjoerndalen, również biathlonista. W wieku szesnastu lat Ole opuścił dom i rozpoczął naukę w akademii sportowej w Geilo.
Na początku trenował zarówno biathlon jak i biegi narciarskie, a po roku czasu miał zdecydować w jakiej dyscyplinie czuje się lepiej.
W 1992 roku na Mistrzostwach Świata Juniorów Bjoerndalen zdobył swój pierwszy złoty medal. W 1993 r. po kolejnych sukcesach na imprezach juniorskich, Bjoerndalen zadebiutował Pucharze Świata. W styczniu 1994 roku Norweg staną po raz pierwszy na podium zawodów Pucharu Świata. Było w Bad Gaisten podczas sprintu. Co raz lepsza postawa Bjoerndalena poskutkowała dostaniem się do kadry Olimpijskiej, które odbyły się w lutym 1994 r, Lillehammer. Tam najlepszym wynikiem Norwega było 28 miejsce w sprincie.

W kolejnych sezonie Norweg dwukrotnie stawał na podium, ale już w sezonie 1995/1996 Bjoerndalen wygrał swoje pierwsze w karierze zawody w biegu indywidualnym na 20 km.

Początek wielkich sukcesów
W następnym sezonie 1996/1997 talent Ole Einara Bjoerndalena objawił się na dobre. Odnotował trzy zwycięstwa oraz 5 razy stawał na podium, co dało mu drugie miejsce w klasyfikacji generalnej i Małą Kryształową Kulę w sprincie. Odniósł również swój pierwszy sukces na seniorskich Mistrzostwach Świata, zdobywając tam brąz w biegu łączony i srebro w sztafecie. Wcześnie występował na MŚ w 1995 r.(gdzie złoto wywalczył Tomasz Sikora) i w 1996 r., jednak nie odniósł tam większych sukcesów.

Od sezonu 1997/1998 era Bjoerndalena rozpoczęła się na dobre. W sezonie Olimpijskim wygrał Puchar Świata. Na Igrzyskach Olimpijskich w Nagano zdobył złoto w biegu sprinterskim, oraz srebro w sztafecie. Na MŚ, odbytych z powodu nie włączenia do igrzysk niektórych konkurencji biathlonowych, wywalczył złoto w biegu drużynowym oraz srebro w biegu łączonym.

Ole Einar Bjoerndalen zachwycał lekkością biegu, jego "podskakująca" sylwetkę podczas biegu można było rozpoznać z daleka. Także strzelanie wychodziło mu bardzo dobrze, choć nigdy nie przodował w tej dziedzinie. Lepiej mu wychodziło strzelanie na stojąco niż na leżąco, a skuteczność wahała się w granicach 90%. Ale gdy nawet pudłował, nadrabiał to podczas biegu.
W sezonie 1998/1999 nie zdołał jednak wygrać Puchar Świata, plasując się na drugiej pozycji. Zdobył jednak Małą Kryształową Kulę i swojej koronnej konkurencji – sprincie. Na MŚ zdobył dwa brązowe medale.

W latach 1999-2002, występy Bjoerndalena były bardzo dobre, zawsze był na podium Pucharu Świata, zdobywał medale na MŚ, jednak w jego dorobku brakowało najwyższych miejsc. Zmieniło się w sezonie Olimpijskim 2001/2002. Podczas Olimpiady w Salt Lake City, wywalczył aż 4 złote medale! Nie miał sobie równych w sprincie, biegu łączonym, indywidualnym, oraz w sztafecie.

Rok później po raz drugi w karierze zdobył Dużą Kryształową Kulę, wygrywając bagatela 11 biegów. Został także Mistrzem Świata w biegu sprinterskim i masowym.
W sezonie 2003/2004, sześć razy wygrywał zawody i 10 razy stawał na podium, ale mimo tego nie zdołał obronić Pucharu Świata, gdyż pokrzyżował mu te plany Francuz Raphael Poiree.

Jednak dwa kolejne sezony należały do Bjoerndalena. Norweg po raz trzeci i czwarty zwyciężył końcową klasyfikację Pucharu Świata, oraz dobył cztery złote medale na MŚ. W 2006 roku na Olimpiadzie w Turynie zdobył dwa srebrne i jeden brązowy medal.

Norwegowi przybywało nowych młodych rywali i lat, ale forma nie spadała. W sezonie 2006/2007 przegrał rywalizację o Puchar Świata z Michaelem Greisem, ale rok później odzyskał prym i po raz piąty w karierze staną na najwyższym miejscy podium, bijącym tym samym rekord Franka Urlicha.

W kolejnym sezonie 15-krotnie stawał na podium i po raz szósty wygrał Puchar Świata, wyprzedzając Tomasza Sikorę. Ole Einar Bjoerndalen potwierdził swoją znakomita formę również na MŚ z Pyeongchang. Wywalczył tam cztery złote medale.

36-letni Norweg w 2010 roku wystartował w swoich piątych Igrzyskach Olimpijskich. W imprezie odbywającej się w Vancouver, zdobył swój szósty złoty medal, i czwarty srebrny.
Mimo słabszych startów w Pucharze Świata, pomógł wywalczyć dwa złote medale MŚ w sztafecie.

Ole Einar Bjoerndalen deklaruje uprawianie biathlonu do Igrzysk Olimpijskich w Soczi w 2014 r.
Jest przewodniczącym komitetu zawodniczego IBU. Jego żoną jest włoska biathlonistka, reprezentująca w tym sezonie barwy Belgii - Nathalie Santer, która po ślubie zmieniła nazwisko na Nathalie Santer-Bjørndalen. Bjoerndalen mierzy 179 cm i waży 65 kg. Jest rekordzistą pod względem wygranych zawodów w Pucharze Świata. Jest także jedynym biathlonistą, który wygrał  4 najważniejsze konkurencje podczas jednego sezonu.

info: wikipedia