Michael Johnson - Legendy lekkoatletyki

Michael Johnson

Data i miejsce urodzenia: 13. 09. 1967, Dallas
Narodowość: USA
Dyscyplina: Biegi sprinterskie
Osiągnięcia:

Igrzyska Olimpijskie		Mistrzostwa Świata
	Barcelona 1992 - 4x400 m.		Tokio 1991 - 200 m.
	Atlanta 1996 - 200 m.		Stuttgart 1993 - 400 m.
	Atlanta 1996 - 400 m.		Stuttgart 1993 - 4x400 m.
	Sydney 2000 - 400 m.		Goteborg 1995 - 200 m.
			Goteborg 1995 - 400 m.
			Goteborg 1995 - 4x400 m.
			Ateny 1997 - 400 m.
			Sewilla 1999 - 400 m.

• Były rekordzista na dystansie 200 m - 19, 32 s
• Aktualny rekordzista świat na dystansie 400 m - 43, 18 s
• Aktualny rekordzista świata w sztafecie 4x400 m - 2:54,29s.

Michael Johnson to jeden z najwybitniejszych lekkoatletów w historii sportu. Jego dominacja w biegach sprinterskich trwała całe dziesięciolecie, co w tej dyscyplinie jest rzadkością. Cechował się charakterystycznym stylem biegania, przecząc wielu opiniom i twierdzeniom o najefektywniejszym sposobie biegania. O dominacji Johnsona może poświadczyć kolor zdobytych medali na najważniejszych imprezach, czyli wyłącznie złoty.

Droga na szczyt

Johnson był najmłodszym z pięciorga dzieci. Uczęszczał do Skyline High School i Baylor University, gdzie wygrywał swoje pierwsze zawody Uniwersyteckie. Już w swoim pierwszym starcie Johnson pobił rekord szkoły na 200 m. Jako 19-latek miał wystąpić na Igrzyskach Olimpijskich w Seulu w 1988 r., jednak kontuzja pokrzyżowało mu te plany. Rok później zdobył srebrny medal na 400 m w Halowych Mistrzostwach USA.

W 1990 roku ukończył studia na wydziale przedsiębiorczości, i był pierwszym zawodnikiem-studentem, którego wyniki były numerem 1 w światowych rankingach biegu na 200 i 400 m.

Pierwszymi poważnymi zawodami Johnsona były Mistrzostwa Świata w Tokio w 1991 r. Johnson startował tam na 200 m, i wygrał z przewagą aż 0,33 s. nad znakomitym Frankiem Frederickiem.

To była dobra prognoza przez Olimpiadą w Barcelonie 1992 r., gdzie był faworytem. Niestety Michael Johnson będąc już na miejscu dostał zatrucia pokarmowego, co go bardzo osłabiło, i nie zakwalifikował się nawet do finałowego biegu. Udało mu się dojść do siebie i wystąpił później w biegu sztafetowym na 400 m, gdzie z kolegami zdobył złoto i pobił rekord świata - 2:55,74 s.

MŚ w Stuttgarcie

Kolejną dużą imprezą były Mistrzostwa Świata w 1993 r. w Stuttgarcie. Johnson zdobył tam złoto na dystansie 400 m. i 4x400 m. ustanawiając z kolegami nadal panujący rekord świata - 2:54,29 s. Również indywidualny czas Johnsona w  tym biegu(42, 91 s.)  nadal pozostaje najszybszym w historii sztafet.

Na kolejnych Mistrzostwach Świata w 1995 roku odbywających się Goteborgu, Michael Johnson po praz pierwszy zgarną „dublet” czyli zdobył złoto na dystansie 200 m i 400 m, co jest bardzo rzadkim wyczynem.

Atlanta i niewiarygodny rekord

Zbliżały się Igrzyska w Atlancie. Pytaniem było nie to czy Johnson wygra, ale czy zostanie pobity 17-letni rekord świata na 200 m Pietro Mennea – 19, 72. Sam Johnson w przygotowywaniu się do tej imprezy zrobił wszystko co możliwe, aby uzyskać najlepszy czas w historii, był w optymalnej i szczytowej formie swojej kariery. Dodatkowo Johnson chciał zdobyć dublet; złoto na 200 m i 400 m, czego wcześniej nie dokonał żaden sprinter(jedynie sprinterka - Valerie Brisco-Hooks w 1984 r.). Dla Johnsona firma Nike przygotowała specjalnie zaprojektowane i dostosowane do jego stóp(jedna nieco krótsza)buty w kolorze złotym. Pierwszy konkurencja była na dystansie 400 m, w której Johnson wygrał z miażdżącą przewaga 1 sekundy, uzyskując fenomenalny czas 43,49 s. ustanawiając rekord olimpijski. Wszyscy czekali na finał 200 m, który odbył się 1 sierpnia. Johnson wystartował, wszystkie kamery były zwrócone na niego. Po wyjściu z wirażu miał już ogromną przewagę nad innymi zawodnikami jak Frank Fredericks i Ato Boldon, walczył jedynie z czasem. Wbiegł na metę z fenomenalnym czasem 19, 32 s., bijąc stary rekord o ponad 0,3 sekundy co biegach sprinterskich jest przepaścią. Było największą poprawą rekordu w biegach na 200 m w historii. Michael Johnson stał się chyba najjaśniejszą gwiazdą Igrzysk i jednym z najpopularniejszych sportowców na świecie.


Niecodzienny wyścig

Michael Johnson stał się megagwiazdą i zyskał miano najszybszego człowieka globu. I właśnie o to miano miał pretensje Donavan Bailey – rekordzista świata i Mistrz Olimpijskie z Atlanty w biegi na 100 m.

Postanowiono zorganizować pojedynek sprinterski o miano najszybszego człowieka na globu. Ale żadne z zawodników nie chciał wystartować na dystansie swego rywala, więc ustalono umowną długość 150 m. Zwycięzca miał otrzymać 1,5 mln dolarów, przegrany 1/3 tego. Do tego wyścigu doszło w czerwcu 1997 r.  Dystans składał się z 75 metrowego łuku i 75 m prostej. Lepiej wystartował Bailey, mimo, że na starcie byl za plecami Johnsona. Na łuku wydawało się, że Johnson zaczyna nabierać prędkości i doganiać Bailey’ego. Wszystko miało się rozstrzygnąć na prostej po setnym metrze, gdzie teoretycznie przewagę powinien mieć Johnson. Jednak ten w tym momencie doznał kontuzji i się zatrzymał. Spekulowano jakoby Johnson widząc, że przegrywa symulował kontuzję, jednak w rzeczywistości miał problemy z ścięgnem uda.

Kolejne triumfy i rekordy

Jeszcze w tego samego roku zdobył swój trzeci złoty medal z rzędu na dystansie 400 m. W odbywających się Mistrzostwach Świata w Atenach miał też wystąpić na 200 m., jednak z powodu wcześniejszej kontuzji nie zakwalifikował się do tej konkurencji.

Na mityngu w 1998 roku, w sztafecie 4x400 metrów, ustanowił z kolegami z drużyny nowy rekord świata. Niestety okazało się, że jego koledzy byli na dopingu i rekord został anulowany.

W Sezonie 1999, Johnson był nękany przez kontuzje, ale zdołał się wykurować do Mistrzostwa Świata w Sewilli.
Tam w pamiętnym biegu na 400 m, uzyskał niesamowity rekord świata 43,18 s., do którego się przymierzał przez lata. Pobił w ten sposób11-letni rekord rodaka Harry’ego Retnoldsa o 0,11 s. To był ósmy złoty medal mistrzostw świata Michaela Johnsona.

Złoto na trzeciej Olimpiadzie

24 marca 2000 r. w Pretorii w RPA ustanowił na nietypowym dystansie 300 m, nadal aktualny rekord świata wynikiem 30,85 s. Ostatnim wielkim osiągnięciem Johnsona na arenie sportowej było zdobycie Złota na Olimpiadzie w Sydney. Został też najstarszym złotym medalistą olimpijskim na dystansie krótszym niż 5000 m. Wyczynu tego dokonał na dystansie 400 m. Również sztafeta 4x400 m z jego udziałem zwyciężyła. Ale po latach odebrano jej tytuł, z powodu kolejnej afery dopingowej kolegów Michaela

W całej karierze przebiegł dystans 200 m poniżej 20 s. aż 23-krotnie, a 400 m. poniżej 44 s. 22-krotnie. Tylko Michael Johnson i Carl Lewis zdobył 8 złotych medali na Mistrzostwach Świata w Lekkoatletyce. Jako jedyny obronił mistrzostwa olimpijskiego na 400 m, i jako jedyny zdobył złoto na 200 m i 400 m podczas jednej Olimpiady. W 2004 r. United States Track and Field Hall of Fame uznała rekord Johnsona na 200 m. z Atlanty za największe wydarzenie ostatnich 25 lat w lekkoatletyce. Prawdopodobnie gdyby nie problemy zdrowotne w Barcelonie, oraz afera dopingowa z udziałem jego kolegów ze sztafety, Johnson byłby najbardziej utytułowanym lekkoatletą wszech czasów.

Po zakończeniu sportowej kariery Michael Johnson wydał autobiograficzną książkę "Slaying the Dragon: How to Turn Your Small Steps to Great Feats". Ma własny klub sportowy gdzie szkoli młodych adeptów sportu. Michael Johnson jest żonaty i ma syna Sebastiana.

info: wikipedia